Koncert jubileuszowy na 10-lecie Baltic Neopolis Orchestry

Dwa razy „Śmierć i dziewczyna”: czyli kwartet F. Schuberta i opowieść o pięknej Cygance z opery G. Bizeta. A do tego jeszcze diabelski tryl i anielska medytacja… Program koncertów w Szczecinie i Warszawie zbudowaliśmy z barwnej palety wielkich namiętności: płomienistej (bo płomiennej) miłości, żółtej zazdrości, czarnej rozpaczy, świetlistego ukojenia… Do porywów emocjonalnych skłania nie tylko satysfakcja z powodu jubileuszu, ale przede wszystkim sama muzyka – jakże różnorodna, mieniąca się odcieniami uczuciowymi. Ten przegląd dzieł z różnych epok i krajów jest także pokazem odmiennych technik kompozytorskich i wykonawczych, harmonijnie dopełniających się dzięki zaangażowaniu członków naszego zespołu, albowiem tym jest właśnie muzyka: tworzeniem spójnej całości z różnych melodii.”
– Vasko Vassilev

Artyści:
Baltic Neopolis Orchestra
Vasko Vassilev (koncertmistrz Convent Garden Opera House w Londynie) – skrzypce

Program:
Giuseppe Tartini Sonata g-moll Z diabelskim trylem (aranż. F. Kreisler)
Jules Massenet Medytacja z opery Thaïs (aranż. V. Vassilev)
Pablo de Sarasate Fantazja na tematy z opery Carmen op. 25
Franz Schubert Kwartet smyczkowy d-moll Śmierć i dziewczyna D 810 (aranż. G. Mahler)

Vasko Vassilev, bułgarski skrzypek i dyrygent. Od 1993 roku pełni funkcję pierwszego koncertmistrza w londyńskim Royal Opera House. Vassilev już od najmłodszych lat wykazywał niesamowity talent i szybko zyskał status dziecięcego geniusza skrzypiec. Ukończył Moskiewskie Konserwatorium Państwowe oraz Guildhall School of Music and Drama w Londynie. W 2010 roku, na swoje 40. urodziny, wydał autobiografię pt. “Vasko@40”, a rok później został jednym z jurorów bułgarskiej wersji popularnego reality show “X FACTOR”. Jest założycielem i dyrektorem artystycznym Soloists of Covent Garden, London Chamber Orchestra w skład której wchodzą same muzyczne sławy. Od 2016 roku pełni również funkcję dyrektora artystycznego Baltic Neopolis Orchestry. Na swoim koncie ma współpracę z takimi artystami, jak: Plácido Domingo, Sting, Rolling Stones czy Vanessa Mae, która była jego uczennicą

Mimo, że powstało wiele oryginalnych dzieł wykorzystujących homogeniczne, nasycone brzmienie orkiestry smyczkowej, to ten rodzaj obsady skłaniał też wielu twórców do dokonywania aranżacji innych utworów, co pozwala ukazać je w nowej brzmieniowej szacie. Wysmakowany program wieczoru skupi się na takich właśnie kompozycjach. Podobno sam Tartini zwykł opowiadać legendę o śnie, podczas którego nawiedził go diabeł, by na jego skrzypcach zagrać niezwykłą, arcytrudną sonatę. Po przebudzeniu podjął próbę zapisania zapamiętanego utworu (w jego finale brzmi brawurowa kadencja z infernalnym trylem), ale udało mu się naśladować diabelską grę tylko w niewielkim stopniu… Se non č vero, č ben trovato – w każdym razie legenda spełniła swe zadanie rozsławiając Sonatę g moll znaną jako „Il trillo del diavolo”, a jej popularność w XIX i XX w. przyczyniła się też do rozwoju muzycznego historyzmu, budząc zainteresowanie także innymi zapomnianymi dziełami epoki baroku.
Przepełniony tragizmem Kwartet d moll Schuberta na motywach jego przejmującej pieśni Śmierć i dziewczyna stał się kamieniem milowym w dziejach kameralistyki – lecz jak większość utworów swego twórcy, został doceniony dopiero po jego przedwczesnym odejściu. Romantyczni słuchacze kochali to dzieło i dla jego niewysłowionego piękna, i dla otaczającej go legendy muzycznego testamentu (Schubert pisał go bowiem przytłoczony ogromem nieszczęść i choroby, w czasie, gdy coraz częściej zaczęła go nawiedzać obsesja śmierci (miał żyć jeszcze cztery lata i nie był to jego ostatni kwartet). Wśród wielu aranżacji tego dzieła ciekawa jest ta, którą podjął (i nie ukończył) Gustav Mahler.